Niepokalane

Taki dzień - tydzień temu - niezwykły.
Niedziela, Adwent i święto Poczęcia. Niepokalanego.
W tym roku mocno dzwoniące w sercu. Bo jakoś Rodzince bliżej od jakiegoś czasu, a od wakacji szczególnie, do tej Tajemnicy.

 Dziś znów Adwentowa Niedziela, ze stworzoną ręcznie i całkowicie samodzielnie przez Średniego szopką na konkurs. Twórczość Średniego zadziwia już od paru miesięcy inwencją, stylem i determinacją.
Szopka na koniec jedynie wsparta maminą radą i troszkę maminą pomocą przy przyklejaniu elementów ozdobnych z racji siły użytego kleju i w obawie o małe paluszki, stanęła wśród innych dzieł 3-6 latków, bo takie założenia konkursu były - dla przedszkolaków...
Biedniutko wyglądała.
Taka krzywa troszkę i sporą ilością taśmy klejącej nie-tam-gdzie-trzeba oklejona.
Niewielka.
Niepozorna.
Inne większe, bogatsze i chyba zdecydowanie więcej rodzicielskiej inwencji zawierające.
Niektóre nawet świecące.
Z dużą ilością ozdobników, jakie w specjalistycznych sklepach można nabyć.

W styczniu konkurs będzie rozwiązany.

A ja myślę, że Ten, dla Którego szopka była pierwszym ziemskim domem, najchętniej tą biedną wybierze.
Taką z czystym dziecięcym sercem i zapałem z recyklingu skleconą.
Jak już raz kiedyś to zrobił.

huragan

Przetoczył się przez Polskę podobno.
Czy przez całą to nie bardzo wiem, ale na pewno przetoczył się przez nasz balkon i maminą głowę.
Ibuprom się skończył, ale to dobrze, bo i tak nie wystarczał, po co się truć, jak i tak bez efektu.
Św Mikołaj nie przejął się huraganem zbytnio i zawitał do pociech, a jakże, z  rozmachem. Od kilku dni w dużym pokoju panoszy się kartonowy domek wielkości pamiętnych ze swych czasów namiotów typu "chinka", no może lekko krótszy w jedna stronę jedynie, a Latorośle zapamiętale zamieniają biało-czarne ściany o morskiej tematyce w ściany bardzo kolorowe.
Dodatkowo podjęliśmy kolejna już próbę wystartowania z opowieściami z Narni, ponieważ mamusia miała dość "Franklinów" i "Zuziek". Po trzech dniach jesteśmy w 3/4 pierwszego tomu i wcale mamy na czytanie namawiać nie trzeba, sama gania z książką za dziećmi :)
Przedszkolaki nam dorośleją. Nie ma mowy użyć pieszczotliwego określenia "maluszki" bo natychmiast jest riposta, że maluszki to Perełki i Mróweczki, a oni są średniakiem i starszakiem :) Ulubionym tematem jest ostatnio koleżanka Amelka z maluszków, którą oboje, a szczególnie Szymon lubią się opiekować. Nawet w domu powstają rysunki "dla Amelki" i przy odbieraniu z sali bywają czułe pożegnania.
Ze strony Basi temat maluszkowy ma wciąż jeszcze jeden aspekt: kiedy mamusia nam urodzi małego dzidziusia?
Oczywiście hipotetyczny dzidziuś miałby takim pozostać praktycznie na zawsze, żeby Baś mogła go lulać i wozić w wózeczku :) Czyżby rola najmłodszej królewny w rodzinie naszej pannie przestała wystarczać : ) :) :) ?
Podobno Święta za pasem. Trudno w to uwierzyć, także z tego względu, że huragan zmiótł wszelkie oznaki zimy przynosząc jesienną szarość i pluchę.
Kalosze zyskały popularność, mama żałuje że takowych nie posiada.

nie tylko październik ale i listopad juz przeszedł do historii...

Powiedzmy, że to jesienny marazm dopadł mamę i stąd tylko taka długa znów przerwa w relacjach. Bo, że już od pierwszych dni września nie nadążaliśmy za rzeczywistością i wspaniałe, ale mocno absorbujące czasowo przedsięwzięcia nie dawały niezbędnego do złapania weny oddechu - przecież to brzmi zbyt przygnębiająco i tak jakoś usprawiedliwiająco-się.
Dlatego wersja oficjalna to jesienna zaduma, właśnie lekko przechodząca w sen zimowy.

W międzyczasie potomstwo najstarsze postanowiło popróbować samodzielności w studenckim mieszkaniu... i okazuje się, że rozciągnięta pępowina boli mamę, oj boli :)
Ale Dzieć radę daje sobie póki co całkiem nieźle, a wpadając "do starych" od czasu do czasu nawet miewa ochotę pogadać, wiec nadzieja istnieje, że nadal pięcioosobową rodzinką pozostaniemy.

Potomstwo średnie dorośleje w tempie nieprzeciętnym, a że drogie nasze państwo koniecznie chce go widzieć już w najbliższy wrzesień jako ucznia 1 klasy, rodzicielskie troski i starania kręcą się obecnie wokół tego tematu.

Potomstwo zaś najmłodsze koloruje. Zawzięcie koloruje, uwydatniając różnice osobowości oraz płci między młodszym z pokoleń, ponieważ obrazki zgoła abstrakcyjne nadal, jednak są wypełniane treścią kolorystyczną "od ucha do ucha", bez pozostawiania skrawka tła białej kartki.
Średnia zaś pociecha od zawsze kolorowaniem obejmowała li i jedynie esencję obrazu, gro bieli pozostawiając nienaruszone. Podobnie zresztą jak to miał w zwyczaju Najstarszy te xx lat temu.

Kolejny dowód, że gender nie istnieje i nieczystą manipulacją jest.